Knut Hamsun (1859-1952)

Knut Hamsun door Alfredo Andersen



OVER HONDERD JAAR WEET GEEN MENS ER MEER VAN

Ik loop maar te somberen vanavond, een vreeslijke strijd,
ik kom mezelf voor als ’n gekapseisde boot,
en wat ik ook jammer en wat ik ook lijd,
geen enkele redding in zicht uit de nood.
            Maar wat maak ik me zorgen, waarom zo bang?
            Over honderd jaar weet geen mens er meer van.

Dan liever een liedje gezongen, hup, dansen en leve de lol
en mijn leven maar zien als een mooie roman.
Ik vloek en ik tier en draai door als een trol
en zuip mezelf klem, ja, helemaal lam.
            Maar waartoe al die fratsen, wat heb je d’r an?
            Over honderd jaar weet geen mens er meer van.

Dan geef ik liever mezelf maar gewonnen,
dan maar naar zee met m’n gepijnigde ziel.
Daar word ik dan ooit nog wel ’s gevonden
jammerlijk verdronken en wel.
            Maar dat is toch zeker geen eind voor een man?
            Over honderd jaar weet geen mens er meer van.

Dan beter maar doorgaan, onbezorgd leven,
voor ’t jaarlijks seizoen produceer je een boek,
op ’t eind word je tot prins van de dichtkunst verheven,
tot keizer van de roman, maar dan valt het doek.
           Dan is er nog enkel één ding dat me dwarszitten kan:
           over honderd jaar weet geen mens er meer van.


Uit Det vilde Kor (1904), zoals opgenomen in Samlede verker, bd. 22
Vertaling gepubliceerd met toestemming van Gyldendal Norsk Forlag

1 opmerking:

  1. Hoi Willem! Wat leuk dat je deze vertaald hebt! En helemaal!
    Ik heb me in 2010 gewaagd aan twee coupletten. Maar eigenlijk moet je inderdaad het hele gedicht nemen, want alleen dan krijg je ook alle ironie mee.
    http://www.dagreis.nl/2010/04/05/vergeten-is-alles-over-honderd-jaar/
    Doe je mee aan Met andere woorden?

    BeantwoordenVerwijderen